Πριν από πολύ καιρό, οι άνθρωποι που σταμάτησαν από το μόνιμο μπαρ ήταν χειρωνακτικοί εργάτες χωρίς να λένε τίποτα, ή εκείνοι που ήταν εργαζόμενοι μπλε κολάρο. Εν ολίγοις, ήταν ένα μέρος για να ανακουφίσει το στρες από το να πίνεις φθηνό αλκοόλ, να το πίνεις όπως είναι, να χύνεις ανόητους ή να λέτε κακά πράγματα για το αφεντικό.
Έτσι το ποτό ήταν πάντα σακέ και, ακόμη και αν πιείτε shochu, δεν είναι τόσο καλό όσο είναι τώρα.Ο μόνος σκοπός είναι να πιειΉταν κάτι. Αν και δεν υπήρχε μπύρα, ήταν ακριβό από μια αλκοολική παράσταση, οπότε δεν ήταν δυνατόν να βγούμε από αυτό εκτός αν ήταν πάρα πολύ.
Η πτυχή έχει αλλάξει τελείως τώρα. Στο παρελθόν, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η ατμόσφαιρα είναι σαν να πηγαίνεις στο σπίτι αφού δουλεύεις σε καφετέρια στο δρόμο από την εργασία.
Είναι σαν να έχετε το αλκοόλ ως συμπλήρωμα για να μιλήσετε, να μην πιείτε. Και καθώς η διάθεση του μόνιμου μπαρ έχει αλλάξει τελείως, οι νέοι το προτιμούν και όχι μόνο οι άνδρες αλλά και πολλές γυναίκες βγαίνουν. Το σκηνικό της λήψης δύο γυναικών μαζί δεν είναι πλέον ασυνήθιστο.
Στη συνέχεια, η λέξη-κλειδί ενός μόνιμου μπαρ για τους νέους είναιΚρασίOrΚοκτέιλΘα ειπωθει. Φυσικά, υπάρχουν και μπύρες, αλλά οι εισαγόμενες μπύρες και μερικές από τις πιο ακριβά είναι προτιμητέες σε σχέση με εκείνες στις παμπ. Το ιαπωνικό συμφέρον δεν είναι φθηνό, αλλά είναι ένα εμπορικό σήμα που μπορεί να εξαχθεί και να εκτιμηθεί από αλλοδαπούς.
Αυτά δεν είναι για το σκοπό να μεθυσθούν, αλλά για να μιλήσουν και να απολαύσουν τον κόσμο τους, έτσι πρέπει να είναι κομψά και να ταιριάζουν στην ατμόσφαιρα.
